อุซเบกิสถาน ดินแดนโอเอซิสที่เปี่ยมไปด้วยมนต์ขลัง

อุซเบกิสถาน ดินแดนโอเอซิสที่มีเสน่ห์เปี่ยมด้วยมนต์ขลัง อู่อารยธรรมยุคแรกๆ ของโลก ตั้งแต่ลุ่มแม่น้ำไทกิสและยูเฟรติส
ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของอารยะธรรมและวัฒนธรรมในเอเชียกลาง ประกอบกับเป็นเส้นทางการค้าสายสำคัญของโลก นั้นคือ “เส้นทางสายไหม”
อันทำให้เกิดการผสมผสานวัฒนธรรมระหว่างเอเชียและยุโรป

เมืองทาซเค้นท์

เป็นเมืองหลวงที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของประเทศ มีความหมายว่า เมืองศิลา (The City of Stone) เป็นเมืองที่ใหญ่ประกอบไปด้วยโรงงาน
อุตสาหกรรมและเป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมในเอเชียกลางมีประชากรประมาณ 2 ล้านคน เป็นเมืองที่ถูกล้อมรอบด้วยประเทศที่ไม่มีทางออก
สู่ทะเลและเป็นที่พักของขบวนคาราวานที่เดินทางผ่านเส้นทางสายไหม ในภายหลังทาชเคนต์ถูกผนวกเป็นเขตหนึ่งของสหภาพโซเวียต
ซึ่งก่อนการล่มสลายของสหภาพโซเวียตในปี 1991 ทาชเคนต์ถือเป็นเมืองใหญ่อันดับที่ 4 ของโซเวียต

พิพิธภัณฑ์ Amir Timur ตั้งอยู่ในทาชเคนต์ ในปี ค.ศ.2006 ปัจจุบันเป็นสถานที่สำคัญในเมืองที่ เต็มไปด้วยข้อมูลทางประวัติศาสตร์
ทำให้รู้จักและเข้าใจประเทศอุซเบกิสถานมากขึ้น อีกทั้ง ภายในยังตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมที่งดงามและเป็นเอกลักษณ์ มีการดูแลรักษาเป็นอย่างดี

ตลาดชอร์ซู (Chorsu Bazaar) ตั้งอยู่ใจกลางกรุงทาชเคนต์ ในส่วนของเมืองเก่า ตลาดแห่งนี้ยังเคยเป็นชุมทางการค้าบนเส้นทางสายไหมในอดีต
ตัวอาคารเป็นรูปทรงกลม มีหลังคาเป็นโดมขนาดใหญ่ เป็นศูนย์สรรพสินค้าและตลาดสดที่คึกคัก รอบๆอาคารโดมยังมีร้านค้าขายสินค้าอุปโภค บริโภค
ของที่ระลึก และร้านอาหารอีกมากมาย

โรงเรียนสอนศาสนาคูเคลดัช (Kukeldash Medresah) คำว่า “Medresah” เป็นคำเรียกโรงเรียนสอนศาสนาอิสลาม ผู้ที่เข้ามาเรียนจะต้องมา
เรียนและกินอยู่อย่างโรงเรียนประจำ โครงสร้างอาคารจะมีลานกว้างอยู่ตรงกลางล้อมรอบด้วยห้องเรียน ซึ่งแบ่งออกเป็นห้องเล็กๆหลายๆห้อง อายุเก่า
แก่กว่า 500 ปี อยู่ใกล้กับตลาดชอร์ซู ในยุคที่อยู่ภายใต้การปกครองของสหภาพโซเวียต ที่นี่เป็นที่เก็บของและพิพิธภัณฑ์ ปัจจุบันเป็นโรงเรียนสอน
ศาสนาและสถานที่คัดเลือกอิหม่าม

Navoi Theater ถูกก่อตั้งขึ้น ในปี ค.ศ.1929 โดยสร้างขึ้นเพื่ออุทิศให้แด่ กวีเอกชาวอุซเบกิซสถาน Alisher Navoi ด้านในมีการออกแบบและตกแต่ง
ด้วยสถาปัตยกรรมที่งดงาม อีกทั้งยังมีน้ำพุอยู่ด้านหน้าโรงละครด้วย ปัจจุบันเป็นโรงละครแห่งชาติ ตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวง ทาชเคนต์

เมืองซามาร์คันด์ ( Samarkand )

ซามาร์คันด์ เป็นเมืองใหญ่อันดับสอง รองจาก “กรุงทาชเคนต์” (Tashkent) เมืองนี้เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ที่ยาวนานกว่า 2,750 ปี
ซึ่งถือเป็นเมืองเก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ในอดีต เมืองนี้เคยถูกยึดครองโดย จักรวรรดิของ อเล็กซานเดอร์มหาราช, เจงกิสข่านและ
อาณาจักตีร์มู จนทำให้เมืองนี้มีวัฒนธรรมที่หลากหลาย อีกทั้งทำเลที่ตั้งอยู่บนเส้นทางสายไหม จึงกลายเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองมากที่
สุดแห่งหนึ่งในเอเชียกลางมานานหลายศตวรรษก่อน

จัตุรัสรีกิสตัน (Registan Square) จัตุรัสที่ยิ่งใหญ่และมีประติมากรรมที่งดงาม มากๆ อีกแห่งหนึ่งของเอเชียกลาง จัตุรัสแห่งนี้มีโรงเรียนสอนศาสนา
ถึง 3 แห่ง ถือเป็นศูนย์กลางการเรียนการสอนอิสลามของโลกยุคกลางด้วยโดยเฉพาะ Ulugh bed Madrasah ได้ชื่อว่าเป็นอาคารที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งของ
เอเชียกลาง และเป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยอิสลามที่ดีที่สุดในช่วงศตวรรษที่ 15

The Gur-Emir Mausoleum สุสานนี้มีชื่อเป็นภาษาเปอร์เซีย ที่มีความหมายว่า“สุสานของกษัตริย์” ด้านในคือหลุมฝังศพของติมูร์, ชารุคฮ์ และ มิราน
ชาห์ ลูกชายของติมูร์ รวมทั้งผู้ปกครองรุ่นหลาน อย่าง อูลุกเบก ผู้ซึ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์ นักคณิตศาสตร์ นักดาราศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของโลกอิสลาม
และ รวมทั้งมูฮัมเหม็ด สุลตาน หลานชายสุดที่รักของตีร์มูด้วย ด้านในสุสานเต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมที่ตระการตา เมื่อแสงไปลอดผ่านโคมระย้า กระทบลง
กำแพงที่มีสถาปัตยกรรมที่เป็นเอกลักษณ์ทำให้รู้สึกถึงความงดงามและน่าเลื่อมใส

Bibi-Khanym Mosque เป็นมัสยิดที่ตีมูร์ตั้งใจจะสร้างให้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เพื่อแสดงถึงพลังอำนาจที่สามารถยึดครองดินแดนได้มากกว่าผู้ใดในโลก
อิสลาม ตีมูร์มีการปรับแก้แบบ มีการเร่งรัดในการก่อสร้างให้เสร็จโดยเร็ว แต่สุดท้ายพระองค์ก็เสด็จสวรรคตก่อนที่มัสยิดแห่งนี้จะสมบูรณ์ และหลังจากนั้นไม่นาน
มัสยิดแห่งนี้ก็เริ่มพังทลายจนกลายเป็นซากปรักหักพังสุดท้าย ไม่ว่ามัสยิดแห่งนี้จะยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกหรือไม่ แต่เราก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า นี่คือ มัสยิดที่งดงาม
ที่สุดอีกแห่งหนึ่งที่โลกมี

Shah-i-Zinda Architecture Complex สถาปัตยกรรมชาคี ซินดาตั้งอยู่บริเวณเนินเขาอโฟรเซียบ โดยชื่อของชาคี ซินดา หมายถึง ที่อยู่ของกษัตริย์
ท่านติมูร์ตั้งใจให้สถานที่แห่งนี้ เป็นศูนย์กลางสุสานของผู้มีชื่อเสียง ซึ่งอาคารเป็นทรงแบบอิสลามตกแต่งด้วยกระเบื้องโมเสกสีฟ้าสร้างเรียงรายติดกัน และมี
การสร้างมากขึ้นเรื่อย ๆ ต่อเนื่องมากว่า900 ปี จนเกิดเป็นเหมือนถนนเส้นเล็ก ๆ ทำให้ที่นี่ ได้รับการเรียกขานในอีกชื่อ หนึ่งว่า “ถนนของผู้วายชนม์”
( Avenue of the Death )